Kompot lub ciasto z rabarbarem to klasyka. Warzywa na diecie są kluczowe dla zgrabnej sylwetki i pełni zdrowia, a niewiele osób wie o korzystnym działaniu rabarbaru. Jak wygląda uprawa rabarbaru i jakie ma on wartości odżywcze?
Idealne warzywa na diecie czyli rabarbar
Warto zwrócić uwagę na to, że rabarbar zawiera zaledwie 21 kalorii na 100 gramów produktu! To naprawdę niewiele, nawet na tle innych owoców i warzyw. Dla porównania: jabłko, również polecane dla osób na diecie, w 100 gramach ma 50 kalorii, a obie rośliny są niezwykle sycące i hamują apetyt. Przy okazji rabarbar praktycznie nie zawiera cukrów. To właśnie warzywa na diecie są szczególnie porządane ze względu na niską kaloryczność, bogactwo składników odżywczych i niewielką ilość cukru.
To dobra wiadomość szczególnie dla osób, które, chcąc zrzucić zbędne kilogramy, nie chcą rezygnować z przekąsek. Warto zatem włączyć rabarbar do diety m.in. jako składnik surówki, zupy, placka lub zdrowego deseru np. w formie ciasta, kisielu, dżemu lub na surowo.
Sprawdź także agropedia.pl
Warzywa na diecie, w przeciwieństwie do owoców, wymagają często pewnego przygotowania. Nie inaczej jest w tym przypadku. Należy pamiętać, że, ze względu na wysoki poziom szczawianów, rabarbar najlepiej spożywać albo w formie ugotowanej, albo wraz z jogurtem naturalnym lub maślanką. Pozbycie się szczawianów nie jest więc trudne, zarówno ten określony rodzaj obróbki termicznej, jak i porządna ilość białka zmniejszają lub neutralizują ich działanie. W przypadku ciast (pieczenie nie zmniejsza ilości szczawianów) warto zadbać o dużą ilość nabiału w masie. Wybierzmy ciasto na bazie jogurtu naturalnego bądź maślanki czy kefiru ze względu na ich niską kaloryczność i liczne korzyści zdrowotne.
Rabarbar – wartości odżywcze i korzyści zdrowotne
Rabarbar nada się wyśmienicie dla osób, chcących zadbać o własne zdrowie. Zawiera witaminy z grypy A, C oraz E. Witamina A jest nie tylko dobra na wzrok, poprawia także stan skóry, paznokci i włosów, pomaga w zwiększaniu odporności i regeneracji organizmu, wzmaga produkcję czerwonych krwinek oraz ma właściwości antyrakowe. Witamina C sprzyja produkcji kolagenu – budulca organizmu, ale też działa antybakteryjnie. Witamina E z kolei zapobiega chorobom krążenia oraz miażdżycy, jest także silnym antyoksydantem – zapobiega przedwczesnemu starzeniu się organizmu i rozwijaniu się wielu nowotworów.
Rabarbar jest zatem świetnym cennych antyoksydantów, ma działanie przeciwgrzybiczne i antybakteryjne, hamuje więc powstawanie stanów zapalnych i generalnie wzmacnia organizm. Dodatkowo dobrze wpływa na poziom testosteronu u mężczyzn. i poziom estrogenu u kobiet, zauważalnie łagodząc dolegliwości towarzyszące menopauzie.
Uprawa rabarbaru – na co warto zwrócić uwagę?
Uprawa rabarbaru nie jest trudna. Rabarbar dobrze znosi zmienne temperatury (i 40 stopni, i kilkanaście) lub zacienienie, należy jednak pamiętać o kilku, podstawowych zasadach. Dobrze, aby rabarbar był zasadzony w żyznej lub użyźnionej glebie, koniecznie o odczynie neutralnym! Odczyn gleby zasadowy lub kwasowy sprawi, że roślina od razu uschnie. Sadzi się go na początku września, tak, aby miał możliwość zakorzenienia się przed zimą. Wymaga obfitego, regularnego nawożenia wiosną lub latem (po zbiorach) i jesienią. Wyjątkowo dobrze sprawdza się obornik i nawozy mineralne.
Pielęgnacja polega na częstym odchwaszczaniu (nawet co kilka dni!), usuwaniu kwiatostanów (pozostawione sprawiają, że zbiory będą mniejsze), regularnym podlewaniu i grabieniu ziemi. Powinna być ona pulchna i napowietrzona.
Zbiory są możliwe zazwyczaj 2-3 lata po zasadzeniu rośliny, ale najhojniej zostaniemy obdarzeni w 5, 6 bądź 7 roku uprawy. Trzeba trochę poczekać, warto jednak uzbroić się w cierpliwość, efekty są fantastyczne, a przygotowane przetwory (w postaci dżemów, konfitur czy soków) mogą posłużyć przez wiele lat! Uprawa rabarbaru jest zatem niezwykle korzystna: zapewnia non stop warzywa na diecie, a przy okazji stanowi ciekawe, odprężające hobby.
Gdy już rabarbar dojrzeje, należy go odłamać tuż przy samym gruncie. Pędy odłamujemy nie częściej niż co tydzień. Rośliny nie należy ogołacać, po zbiorach powinno jej zostać mniej więcej 60-70% stanu początkowego. Zbieranie większej ilości rabarbaru mija się z celem, roślina nie zdąży się zregenerować, nie wyda „owoców”. Uprawa rabarbaru, jak każdego innego warzywa, powinna być prowadzona z głową.